ជីវប្រវត្តិលោកសាស្ត្រាចារ្យ ឈូក ឆៃហ៊ង

ឈូក ឆៃហ៊ង ???
និយាយត្រឹមនេះតើអ្នកស្គាល់គាត់ដែររឺទេ?
..............................................................................................

គាត់ជាប្រធាន Department វិស្វកម្មសំណង់ស៊ីវិល និង ស្ថាបត្យកម្មនៅវិទ្យាស្ថានបច្ចេកវិទ្យាកម្ពុជា (ITC) ដែលបានចំណាយពេលជាងបីទសវត្សរ៍មកហើយនៅក្នុងការងារនេះ ហើយគាត់នៅតែយល់ថាការងារនេះ គួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍។
អ្នកអាចនឹងស្គាល់គាត់តាមរយៈការបង្រៀនរបស់គាត់ លើមុខវិជ្ជា ផ្លូវ, បច្ចេកវិទ្យាសំណង់ (Construction Technology), សម្ភារៈសំណង់ (concrete mix design), សំណង់ឈើ (wood construction)។

លោកសាស្រ្តាចារ្យ ឈូក ឆាយហ៊ង កើតនៅថ្ងៃទី ១៥ ខែតុលា ក្នុងខេត្តកណ្តាលនៅឆ្នាំ 1956
ដំបូងឡើយលោកសាស្រ្តាចារ្យ ឈូក ឆាយហ៊ង ជាគ្រូ បង្រៀននៅសាលារដ្ឋមួយនៅក្នុងស្រុក។ ប៉ុន្តែជីវិតរបស់គាត់ត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរក្នុង នៅពេលដែលគាត់ទទួលបានអាហារូបករណ៍របស់រដ្ឋាភិបាលទៅសិក្សាជំនាញវិស្វកម្មក្នុងសហភាពសូវៀត ពីឆ្នាំ 1981 ដល់ឆ្នាំ 1984 ។

បន្ទាប់ពីបញ្ចប់ការសិក្សាលោកបានវិលត្រឡប់មកប្រទេសកម្ពុជាវិញដែលជាកន្លែងដែលគាត់បានចាប់ផ្តើមអាជីពរបស់លោកនៅវិទ្យាស្ថានបច្ចេកវិទ្យាកម្ពុជា (ITC) ។ ដំបូងគាត់បានបម្រើការងារជាបុគ្គលិកផ្នែក ជំនួយការទូទៅនៅក្នុង Construction Lab Department ប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែ នៅឆ្នាំ 2000 លោកសាស្រ្តាចារ្យ ត្រូវបានគេជ្រើសរើសឱ្យដឹកនាំ Department វិស្វកម្មសំណង់ស៊ីវិល និង ស្ថាបត្យកម្ម រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ។
លោកសាស្រ្តាចារ្យ ឈូក ឆាយហ៊ង មានជំនឿយ៉ាងមុតមាំថា ការអប់រំដែលគាត់ទទួលបានការបណ្តោះបណ្តាល នៅក្រៅប្រទេសដែលបានធ្វើឲ្យគាត់ទទួលបានជោគជ័យ។ វាគឺជាកន្លែងដែលគាត់ឈរនៅថ្ងៃនេះ, គាត់បាននិយាយ សូមអរគុណដល់ការផ្តោតរបស់រដ្ឋាភិបាលលើគោលនយោបាយអភិវឌ្ឍន៍ធនធានមនុស្សនៅក្នុងឆ្នាំ 1979 បន្ទាប់ពីការដួលរលំនៃរបបខ្មែរក្រហម។ កម្មវិធីនេះបាន ផ្តល់ឪកាស និង ជំនាញ ដល់ប្រជាជនគឺ ការផ្តល់អាហារូបករណ៍ដល់សិស្សដែលមានទេពកោសល្យទៅសិក្សានៅបរទេសជាពិសេសនៅសហភាពសូវៀត។
វាមិនមែនជាការងាយស្រួលទេនៅក្នុងប្រទេសរុស្ស៊ីមុននឹងស៊ាំជាមួយនឹងភាសា និង អាកាសធាតុ។ ប៉ុន្តែ ការខិតខំប្រឹងប្រែង របស់លោកបានធ្វើឲ្យគាត់សំរេចវាបាន
លោកបានមានប្រសាសន៍ថា: «ប្រសិនបើខ្ញុំមិនមានឱកាសទៅសិក្សាជំនាញវិស្វកម្មក្នុងសហភាពសូវៀតទេនោះ, ខ្ញុំនឹងនៅតែជាគ្រូបង្រៀនម្នាក់នៅឯសាលាមួយក្នុងខេត្តក្បែរផ្ទះរបស់ខ្ញុំ» "ខ្ញុំនឹងមិនមានជីវិតដែលខ្ញុំមានថ្ងៃនេះទេ»។
។ ទោះបីជា ស្ថានភាពគ្រួសាររបស់លោកសាស្រ្តាចារ្យ ឈូក ឆាយហ៊ង បានជះឥទ្ធិពលយ៉ាងណាក្តី តែ លោកមិនដែលគិតឈប់រៀនឡើយ។ លោកបាន សិក្សាផ្នែកវិស្វកម្មនៅ ITC នៅក្នុងឆ្នាំ 1986 និងទទួលបានសញ្ញាបត្រក្នុងឆ្នាំ 1991
លោកបានទទួលអនុបណ្ឌិតផ្នែកវិស្វកម្មស៊ីវិលមកពីសាកលវិទ្យាល័យនៅប្រទេសបារាំងក្នុងឆ្នាំ 2012 នៅពេលដែល គាត់ឈានចូលវ័យ ពាក់កណ្តាលជីវិត ទៅហើយនោះ (អាយុ 50 ឆ្នាំ) ។
មានមនុស្សជាច្រើនជឿថាការអប់រំសម្រាប់តែមនុស្សវ័យក្មេងនិងនៅលីវតែប៉ុណ្ណោះ, តែតាមរយៈជីវិត ពិតរបស់លោកបានឲ្យយើងអាចមើលឃើញផ្ទុយពី ក្រោយគំនិតមួយនេះ។ លោកជឿជាក់ថាមនុស្សដែលរៀបការឬស្ថិតនៅវ័យកណ្តាលអាចបន្ត ការអប់រំខ្ពស់បានផងដែរ ប្រសិនបើពួកគេខិតខំប្រឹងប្រែង ដូចអ្វីដែលលោកបានធ្វើស្រាប់។
ទោះបីជាឥឡូវគាត់ជាប់បង្រៀនពេញម៉ោង តែលោកមិនដែលឈប់រៀនទេ។ គាត់បាននិយាយថា"គ្រូបង្រៀនត្រូវតែសិក្សាគ្រប់ពេលវេលា" ។

លោកបានភ្ជាប់សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់លោកលើ វិស្វកម្មសំណង់ស៊ីវិលទៅកាន់កូនទាំងពីររបស់គាត់ដែលបានបន្តការសិក្សាក្រោយឧត្តមសិក្សានៅបរទេសនៅក្នុងវិស័យនេះ។ សព្វថ្ងៃនេះ កូនប្រុសច្បងរបស់លោកគឺលោកបណ្ឌិត ហ៊ង វុទ្ធីលោកទទួលបានបណ្ឌិតពី hokaido
បច្ចុប្បន្នលោកគឺជានាយកផ្នែកវិស្វកម្មស៊ីវិលនៅសាកលវិទ្យាល័យបញ្ញាសាស្រ្ត ក្រៅម៉ោង និង បម្រើការងារនៅសកលវិទ្យាល័យ ហ្សាម៉ាន់, ន័រតុន, NTTI .ល. និងជាអតីត គ្រូបង្រៀនៅ ITC
កូនទីពីររបស់គាត់ Pouy Puthitha បញ្ចប់ Master នៅ AIT
លោកសាស្រ្តាចារ្យបានមានប្រសាសន៍ថាជាការវិនិយោគពិតប្រាកដនៅក្នុងការអប់រំគឺជាការសំខាន់ណាស់ (Chhay Horng says a real investment in education is essential )។ លោកបាន ព្រមានដល់វិស្វករវ័យក្មេងនៅកម្ពុជា ថាពួកគេត្រូវពង្រឹង នូវជំនាញរបស់ពួកគេឱ្យប្រសើរឡើងនិងពង្រីកចំណេះដឹងរបស់ពួកគេក្នុងគោលបំណងដើម្បីដណ្តើមយក ទីផ្សារនៅក្នុងទីផ្សារដែលមានជំនាញទូលំទូលាយដែលនឹងត្រូវបានបង្កើត ក្រោយសមាហរណកម្មសេដ្ឋកិច្ចអាស៊ាននៅឆ្នាំ 2015 ។

ឆ្លងកាត់រយៈពេលជាងបីទសវត្សរ៍ក្នុងជំនាញវិស្វកម្ម លោកសាស្រ្តាចារ្យ ឈូក ឆាយហ៊ងបានមើលឃើញជាច្រើននៃការអភិវឌ្ឍនៅក្នុងវិស័យនេះ ដោយការផ្លាស់ប្តូរដីទំនេរ ជាមួយអគារថ្មី,ផ្លូវ និងស្ពានជាច្រើន នៅប្រទេសកម្ពុជា។ គាត់បានគេចាប់អារម្មណ៍ផងដែរ ថាសំណង់អគារភាគច្រើននៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាត្រូវបានរចនាឡើងដោយមិនគិត ទៅនឹងតម្រូវការរបស់ជនពិការឬមនុស្សចាស់ ខណៈដែលបណ្តាប្រទេសដទៃទៀតចាត់ទុក តម្រូវការនេះជាកត្តាគិតក្នុងការរចនាដំបូង ។ លោកបាននិយាយថាប្រទេសនេះត្រូវការកម្មករជំនាញកាន់តែច្រើន រួមជាមួយស្តង់ដារសុវត្ថិភាពសំណង់ឲ្យកាន់តែល្អប្រសើរជាងមុនជាមួយនឹង building code ច្បាស់លាស់។
សម្រាប់ពេលអនាគត, បុរសម្នាក់ដែលបានមើលឃើញការផ្លាស់ប្តូរជាច្រើននៅក្នុងជីវិតរបស់គាត់នេះ ចង់មើលឃើញការអភិវឌ្ឍរដ្ឋធានីកាន់តែច្រើនបន្ថែមទៀតនាពេលអនាគតទៅមុខ។ គាត់ សប្បាយចិត្តនៃការកើនឡើងនៃចំនួនអគារខ្ពស់ៗដែលលក្ខណៈអគារកប់ពពករបស់ទីក្រុងនេះ ទោះបីជាវាមានការកកស្ទះ និង ចង្អៀតណែននៃកំនើនមនុស្សយ៉ាងណាក្តី។ លោកបាននិយាយថារដ្ឋធានីនេះត្រូវការអភិវឌ្ឍហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធឲ្យបានល្អប្រសើរជាងមុន ដូចជាសាងសង់ ផ្លូវលក្ខណៈ expressways និងស្ពានជាច្រើនបន្ថែមទៀត។